دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(141) ------------------------------------------------------ شراره های شور و شاخه های شعور! -------------------------------------------------- من پرنده ای را دیدم از جنس« نور» و افشاگر شب های« دَیجور». او از خلوتگاه« خورشید» می آمد و به دیار پرابهام« امید» می رفت . کوله بارش پر از واژه های «آگاهی» بود و انبانش انباشته از پیام های« پگاهی». به هر شب زده ای «شراره ای از شور» می بخشید و به هر گمشده ای «شاخه ای از شعور » . اما در دیار شب زدگان،آسمان «جولانگاه خُفاشان مزدور» بود و زمین در اشغال« سپاه کَلاشان مغرور». بنابراین پر و بالش را شکستند و دهانش را بستند! اما....!! ----------------------------------------- #شفیعی_مطهر ------------------------------------------------- دَیجور : تاریک، سیاه خُفاش : شب پره کَلاش : عنکبوت

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: دل دیدنی های شهر سرب و سراب