اما هیچ گاه برای خود حقی ندیدم که آزاداندیشی باورمندان آن عقاید را« سلب» یا به سویی« جلب» کنم.

زیرا آن گاه که ما اصلی به نام «آزادی اندیشه» را می پذیریم،

باید اقتضائات آن را هم بپذیریم و به هر فکر و اندیشه ای - گرچه آن را «باطل» و باورمندان آن را« غافل» بدانیم- احترام بگذاریم. 

«آزادی اندیشه» را پاس بداریم حتی برای «باطل پیشه»!

(#شفیعی_مطهر)