دل دیدنی های شهر سرب و سراب/فرگرد467
من تبر بر درخت تر و تيغ بر حلقوم هنر را بسيار دردناك و غم انگيز ديدم.درخت تر هنوز فرصت باليدن دارد و بريدنش حسرت ناليدن. هر موجود زنده حق دارد ببالد و جفاست كه از خطر مرگ بنالد.
من زيبايي بدون شرافت و فريبايي بدون فضيلت را چون گلي بدون عطر ديدم.
من انسان را بر روي كره خاك و زير سقف افلاك شبحي سرگردان ديدم كه پس از گذر از اين رهگذر، از او تنها سايه اي مي ماند و از ماترك او ،سرمايه اي. خوشبخت انساني كه از اين آمد و رفت،براي گذشتگان ،آبرو باشد و براي آيندگان اثري نيكو بر جاي گذارد.
من چه جانكاه و جگرسوز ديدم سخن گويي در دنياي ناشنوايان و آيينه فروشي در ديار نابينايان را !!
اين مسئوليت سنگين انسان هاي دردآشنا و روشنگر است در دنيايي كه فخرفروختن به راه است و جان افروختن،گناه ! آن، مباهات دارد و اين، مجازات !!
من اثر گلوله را جانكاه و جگرسوز و سايه سار قلم را جان آفرين و دلنواز ديدم. گلوله،جنگ را مي آفريند و قلم،فرهنگ را. آن ،زندگي را مي گيرد و اين،ارزندگي مي بخشد.
ادامه دارد...
شفیعی مطهر
نظرات شما عزیزان:
موضوعات مرتبط: قطعه ادبي
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
وب نامه شفیعی
مطهر و
آدرس
modara.LoxBlog.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.