هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1425)  

 «خودخواهی» و «ناآگاهی»

«عروسِ دریایی» در میانِ «اقیانوسِ رویایی»،

هر «حلزونِ خُرد» را چون «معجونِ تُرد» می بلعد.

حلزون با «پیکرِ خوستۀ لَخت» در میان «بسترِ پوستۀ سخت»  

بدون این که از این «زندان بنالد» در «نهان می بالد».

بتدریج «حلزون» از «درون»،

«گام به گام» و «آرام،آرام» عروس دریایی را می خورَد.

آن گاه که حلزون به «سنینِ کمال» و «طنینِ اِکمال» می رسد،

دیگر از عروس دریایی نه «خبری» هست و نه «اثری»!

مبادا در درون ما نیز حلزون هایِ «خودخواهی» و «ناآگاهی»،

تا بدان «سازه» و «اندازه» رشد کنند

که با «سرمستی اِغوا» همۀ «هستی ما» را ببلعند! 

این حلزون ها در آغاز «به اندام چون جُوَند»،ولی وجود ما را «آرام آرام می جَوَند»!

بیاییم در وجود خویش از «لُقمه ها، لُقمان» بسازیم و از «جُرعه ها،جنان»!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------------

معجون: سرشته شده ، خمیر شده

تُرد: تر و تازه ،هر چیزی که زود شکسته شود

خوسته(خوست):کوفته ، پایمال شده

لَخت: شل ، بی حال ، تنبل و بیکاره

می بالد: رشد می کند،بزرگ می شود

طنین: پژواک،بانگ،صدا

جنان: بهشت،ج جنّت

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

  https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: