هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1293) 

«پدیدۀ دین» با «دیدۀ نمادین»

خودکامگانی که مردم را «زار می خواهند» و آنان را تا حدِّ «ابزار می کاهند»،

باید بدانند نمی توان از مردمی با «شکم های خالی»،«رُستم های خیالی» ساخت.

یک ملّتِ گرسنه نه می تواند «تولیدِ علم» داشته باشد و نه «تمجیدِ حلم».

 مردمی که دغدغۀ «نیازهای نخستین»دارند،

نمی توانند به «چشم اندازهای بنیادین» بیندیشند.

 جامعۀ «فراگیرِ فقیر» و «اسیرِ تحقیر» 

«پدیدۀ دین» را هم با «دیدۀ نمادین» می نگرد.

انسان تا «قوت نیابد» ،به سوی «قُنوت نمی شتابد» . 

سیاستمدارانی که «مخروط را وارونه» و «خطوط را واژگونه» می نگرند،

می کوشند به جای «زلالِ شعور» با «ضلالِ شعار»،

نهال های «باور» را «بارور» کنند، 

و سرانجام چون با «ننگِ شکست» و «رنگِ بُن بست» روبه رو می شوند،

ناگزیر «ارضای نیازها» و «اتوپیای امتیازها» را 

به «بهشتِ برین» و «سرنوشتِ واپسین» حواله می دهند!

اینان «عقد» را به «نقد» می ستانند،

ولی بهایش را به «نسیه» و «نسیان» وامی گذارند!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------- 

نمادین: آن چه به عنوان نماد به کار برده می شود، سمبلیک 

قوت(بر وزن توت): خورش خوردنی طعام روزی

ضلال: گمراهی

اتوپیا: مدینه فاضله،آرمان‌شهر،دلبستگی به ایجاد یا خیال‌پردازی دربارهٔ یک نظم اجتماعی آرمانی

عقد: عهد،پیمان

نسیه: آن چه به وعده فروخته شود

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: