هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1278) 

«هالۀ فرهنگ» یا «لولۀ تفنگ»؟!

هر «جبّار» میل به «اجبار» دارد،

زیرا نه «زبانِ منطق» می فهمد و نه «بیانِ صادق».

او فقط «شیفتۀ قدرت» است و «فریفتۀ صدارت».

«امیرِ سَیّاس» بر مردمِ «اسیرِ احساس» فرمان می رانَد.

او می کوشد با «موج سواری» و «اوج نگاری»،

 با «تاکتیکِ خرافات» و «تحریکِ احساسات» مردم را بفریبد.

اجبارِ انسان به «درکِ هر باید» و «ترکِ هر نباید»،

«نفرین به نورِ وجدان» است و «توهین به شعورِ انسان».

هر مقامی فراتر از «نقّاد» و «انتقاد» قرار گیرد،

قطعاً به «فساد می گراید» و «بابِ بیداد را می گشاید»!

خودکامه،«اختیارات را وسیع» و همۀ «طبقات را مطیع» می خواهد.

خود را برای همه «اُلگو»،امّا «غیر پاسخگو» می داند!

او برای «عَدَمِ پاسخگویی»،«عَلَمِ تابویی» را برمی افرازد .

خود را نه در برابرِ «خلق،مسئول»،که برای «خالق،رسول» می پندارد!

خود را برای خدا نه «وصلِ سایه»،که «اصلِ آیه» می انگارد!!

در شهری که «کانونِ قدرت» برای مردم «قانونِ صدارت» می نویسد،

نهادِ «عدالت»،«آلت» می شود و «شرافت»،«آفت»!

در این شهر مردم نه «حلّی از حساب» دارند و نه «محلّی از اِعراب». 

نه «سیمایشان دیده» و نه «صدایشان،شنیده»می شود!

در جوامعِ انسانی تنها «راهِ حیات» و «نجات» نظامِ مردم سالاری است

و مردم سالاری از «هالۀ فرهنگ»می گذرد،نه از «لولۀ تفنگ»!

#شفیعی_مطهر

---------------------------- 

هاله: خرمن ماه ، دایرة نورانی که گاه گاه گرداگرد ماه ظاهر می شود

عَلَم: پرچم،بیرق،نشانه

تابو: هر چیز نذری یا مقدسی که نزدیک شدن و دست زدن به آن ممنوع باشد

حلّ: گشودن گره،بازکردن

کانال رسمی تلگرام گاه گویه های مطهر

 https://t.me/amotahar

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: