هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 1093)

«آبِ بقا» و «سرابِ فنا»!

چون از «دوران اَلَستی» پای به «جهان هستی» می گذاشتیم،

ما «گریان» بودیم و همه،«خندان».

بیاییم «به گونه ای شایسته» و «نمونه ای بایسته» زیست کنیم،

که «به گاهِ رحیل» در «پگاهِ گُسیل»،

ما «خندان» باشیم و همه ،«گریان».

همه ما «دَمی می آییم» و «بازدَمی می آساییم».

ما «رسالتی بزُرگ بر دوش» داریم و «دلالتی ستُرگ در گوش».

خوشا انسانی که «دلالت را به قَوام» و «رسالت را به انجام» برساند!

این «بازه زمانی» در برابر عمرِ «سازه جهانی»، 

«لحظه ای زودگذر» و «لمحه ای مختصر» است.  

اینجا «سرابِ فنا» است و آنجا «آبِ بقا»!

اینجا «دقایقی عجولانه می شتابیم» و آنجا «حقایقی جاودانه می یابیم»!

بیاییم این «دم را قیمت» و «بازدم را غنیمت» بدانیم!

#شفیعی_مطهر

----------------------------------- 

رحیل: کوچ کردن،کوچ،کوچیدن

گُسیل: روانه کردن، فرستادن کسی به جایی

پگاه: زود،سر وقت،صبح زود،سحر

دلالت: راهنمایی،راهنمایی به راه راست

قَوام: هدل،اعتدال،راستی،استواری و پایداری،مایه زیست

لمحه: یک بارنگریستن، به شتاب به چیزی نگاه کردن،چشم به هم زدن

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: