هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 991)

«قُلّه قناعت» و «قلعه مناعت»

 من پرندگانی را دیدم «انبوه» و فارغ از هر «اندوه»،

نشسته بی هیچ «سار و سختی» بر «شاخسار درختی» .

پرندگان در «خیالِ نشستن» بودند و شاخه در «حالِ شکستن»،

امّا هیچ یک از پرندگان نه از «افتادن» می ترسیدند و نه از «جان دادن»،

زیرا اتّکای آنان به «پر و بال» بود،نه به «شاخسارِ نهال».

کسی که «دامنه خودباوری» و «گردنه خداداوری» را بپیماید،

به «قُلّه قناعت» و «قلعه مناعت» دست می یابد.

او نه به «کسی احتیاج دارد» و نه به «خَسی خراج می گزارد».

«انسان خرداندیش» به «توش و توانِ خویش» اعتماد دارد

و «توش گران» خود را بر «دوش دیگران» نمی گذارد.

بیاییم «خویش را بسنجیم» و از «دگراندیش نرنجیم»،

و بفهمیم که «کیستیم» تا بتوانیم روی پای خود «بایستیم»!

#شفیعی_مطهر

--------------------------------------------

سار: رنج،آزار،محنت،درد،غصه

خراج: مالیات زمین و درآمد

خراجگزار: مالیات دهنده(خراج می گزارد: باج می دهد)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: