هر پگاه نو با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 919)

«خطای خودشیفتگی» و «بلای خودفریفتگی»!

«خطای خودشیفتگی» و «بلای خودفریفتگی»

گاه «فرد را می آلاید» و «درد را می افزاید»

و گاه چون یک «فاجعه اَلیم»، یک «جامعه عظیم» را مبتلا می سازد.

 هر «شهروند» با روحیه ای «نَژَند»

می کوشد در این «اقلیمِ پَریش»،تنها «گلیمِ خویش» را 

از «موجِ بلا برهاند» و تنها خود را بر «اوجِ غنا برساند». 

برای او نه «حیاتِ جامعه» ارزش دارد و نه «آفاتِ فاجعه».

او نمی داند که وقتی «آفتابِ فرهنگ» در «غرقابِ نیرنگ» غروب کند،

نه تنها «فضای شهر»،که «دریای دهر» 

در «کامِ ظُلمت» و «شامِ ضلالت» فرومی رود.

در این صورت نه تنها هیچ «بنده خدا»،که هیچ «جُنبنده بینوا» 

از «ظُلمِ ظُلمت» و «ضلالِ ضلالت» در امان نیست!

#شفیعی_مطهر

-------------------------------

اَلیم: دردناک،دردآورنده،بسیار دردناک

نَژَند: اندوهگین، افسرده، پژمرده،خشمگین،سرگشته

پریش: پریشان،پراکنده،متفرق

اقلیم: مملکت،کشور،ناحیه،قطعه ای عالم که از لحاظ احوال طبیعی متفاوت با مناطق دیگر باشد

ضلالت: گمراه شدن، گمراهی

ضلال: گم شدن ،گم کردن راه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: