هر پگاه نو با یک نگاه نو 

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد 902) 

«کمال» یا «استکمال»؟!

 من چون «حيات را ارزيابي» و «ممات را ارزشیابی» كردم، 

دریافتم که باید به گونه ای «خدای را بندگی» و «عمرم را زندگي» كنم،  

كه هرگاه نه تنها «فرزندان»،که بل همه «علاقه مندان»، 

 بخواهند«مفاهيمي بزرگ» و «ارزش هایی سترگ»،

چون صداقت،عدالت و حرّيّت را به ياد آورند، 

مرا «ارزش مجسّم» و «مجسّمه ارزش» بپندارند؛ 

اما افسوس....   

در این راه بسی «گام برداشتم» و هر «گام را اقدام انگاشتم»،

ولی هیچ «گاه» را «پگاه» ندیدم و با هیچ «گام» به «کام»نرسیدم.

اکنون در «واپسین نَفَس ها» و «آخرین هَوَس ها» درمی یابم 

که مهم، «رفتن به سوی کمال» است ،نه «تَفتَن در آرزوی محال».

هدف زندگی «به مقصد رسیدن» و «مقصود را دیدن» نیست.

ما باید به سوی هدف هایی «بشتابیم» که بتوانیم به آن « دست یابیم»!

کمال انسان اگر «بدایت» دارد ،«نهایت» ندارد!

انسان یک «آن» در این «جهان»،

نباید «هدف را فراموش» کند و «شرف را به فروش» رسانَد.

اگر «قصد،تعالی» باشد،قطعاً «مقصد،متعالی» است.

اگر «بانی ساخت» و «مبانی شناخت»را درست بشناسیم،

قطعاً نه «راه» را گُم می کنیم و نه «همراه» را!

انسان باید همیشه و همواره به سوی «قُلّه شرف» و «قلعه هدف»،

«راه بپوید» و «جاه بجوید»!

هر «گوینده مغرور» و هر «پوینده مشهور»،

از هر «مکتبِ ناعادلانه» و حتّی «مذهبِ نابِخردانه»،

که انسان را از «راه بازدارد» و به «بیراه وادارد»،

گر چه «سوادِ حَرّافی»هم داشته باشد،«سودایِ انحرافی» دارد!

#شفیعی_مطهر
 

--------------------------------------------

تَفتَن:  تافتن،گرم شدن،گداختن،سرخ شدن و گداختن در آتش

بدایت:آغاز،اول چیزی ،اول کار

جاه: قدر و شرف،علوّ منزلت،فرب و شکوه،مکان،منزلت،جایگاه

حرّافی: تندی و زبان گزی،زبان آوری

سودا: خیالبافی،فساد فکر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: