هر پگاه نو  با یک نگاه نو

#دل_دیدنی_های_شهرسرب_وسراب(فرگرد831 )

 خندیدن،«با تو » یا «بر تو»؟!

  در «فراخنای این سپهرِ سیاه و سنگين» و «گُستره سرسبزِ زمین»،

سهم هر «انسانِ آفریده» از این «جهانِ پر از پدیده»

تنها تكّه اي از «آسمان آبي» است و 

و لحظه اي «از لبخند شادابي».

زبان طبیعت، «قند» است و «لبخند».

اگر «راهبُردِ لبخند» را با «برخوردِ نَژَند» پاسخ دهی،

به «رویت اَخم» می کند و بر «دلت زخم» می زند. 

امّا اگر «شادمانه به رویَش بخندی» 

بدون این که «عالمانه به خویَش دل ببندی»،

«با سازت،دمساز» می شود و «با آوازت،هماواز».

همه «گُل ها با تبسُّم» و «بُلبُل ها با ترنُّم» ،

«نگاه را می نوازند» و «پگاه را می آغازند».

 پس «بخند» تا دنیا «با تو »،نه «بر تو» بخندد!

#شفیعی_مطهر

---------------------------

نَژَند: اندوهگین،افسرده،پژمرده،سرگشته،خشمگین

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: