دیدنی های شهر سرب و سراب(۳۳)

 من گلي را دیدم سرخ و آتشین ، اما به زير گام هاي سرد و سنگين. او زيبايي را با همه وجودش فرياد مي كرد، اما اين صداي نازك و نرم در غوغاي دنياي بي شرم گم مي شد. گوش ها همه انباشته از غوغا و سرها در آخور غوغاسالاران!

من ملتی را دیدم که با هزاران امید و آرزو و تلاش و تکاپو نهالی را در بستر تاریخ سرزمینشان نشاندند و با اشک های دیده و خون های جکیده آن را آبیاری کردند. همه  دلخوشی و امیدشان این بود که در فردایی روشن ، برگ و باری عطرآگین و میوه هایی شیرین برمی آورد و همه كام ها را نوشين مي كند و دل ها را آرمين مي بخشد؛ اما چند صباحي نگذشت كه از آن طوباي نويد، جز ثمراتي پليد نروييد. نمي دانم چه شد كه از آن ريشه هاي آفرين، نهال نفرين جوانه زد و..   

  من باران را دیدم ، كه بي دريغ باريد....

                            بي منت حيات آفريد....

                                      بي توقع طراوت بخشيد......

                                            و بي خبر رفت !!

  من « مرشد»ی را دیدم بس خودخواه و بسی فرگاه . او در زمين، خدا را به جاي بندگي ، نمايندگي مي كرد. او تنها سپيدجامه بود و همه سياه نامه . ايمان ديگران آن گاه زلال بود كه از غربال او بگذرد. او تنها خود را نزيه مي ديد و همه را در بزه. آفرينشگر هستي اگر او را بر آستان بهشت مي نشاند، بي شك بهشت رضوان خالي مي ماند!!

 من پرنده ای را دیدم که از خلوتگاه خورشید می آمد و به دیار پرابهام امید می رفت . کوله بارش پر از واژه های آگاهی بود و انبانش انباشته از پیام های پگاهی. به هر گمشده ای شاخه ای از شعور می بخشید و به هر شب زده ای شراره ای از شور.

 ادامه دارد... 

                                                   شفيعي مطهر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: